Iedere scheiding is een verbinding. Deze zin is bepalend voor de ontdekkingen die de schrijver deed over God of eigenlijk over het geloof in God als je er niet bij geweest bent op het moment dat Jezus als de Opgestane tegen Thomas zegt: “Kom met je vinger om de opening in mijn zij te voelen.” Na een proces in zijn eigen geloof en zijn theologie zegt de schrijver: “Ik ben niet in staat de woorden ‘mijn God’ uit te spreken als ik zijn wonden niet kan zien." Het woord geloven ‘credere’ is afgeleid van ‘cor dare’: je hart geven. "En," zegt de schrijver, "ik kan alleen maar mijn hart geven aan de God die zijn wonden kan tonen." Dit is het uitgangspunt van waaruit hij dit boek heeft geschreven. Je ziet in die tijd twee manieren van het lezen van de wonden van Jezus. Pilatus zegt: ‘ecce homo’, zie de mens en Thomas zegt: ecce Deus, zie (mijn) God. Heb je er wel eens bij stilgestaan dat de Klaagmuur heilig is omdat hij symbool is van dat wat er niet is? Heb je er wel eens bij stilgestaan dat de vraag: “Waarom hebt U Mij verlaten” van Jezus aan het kruis een niet-aflatende relatie tussen Jezus en zijn Vader veronderstelt. Het christelijk geloof is als geen ander een geloof met wonden. De enige weg tot God wordt geopend door een gewonde hand en een doorstoken hart. Er is geen andere weg. Er is geen makkelijke weg. De auteur bouwt voort op het gedachtegoed van anderen. Luther, Pascal en Kierkegaard hebben dit al beschreven. En filosofen hebben hieraan geraakt. Hij citeert deze en gebruikt hun gedachten om zijn proces uit te werken. Wat mij raakte zijn zinnen als deze: “Een verandering van het hart is niet mogelijk zonder dat het zelf gewond raakt.” Ik word door Halik geconfronteerd om na te denken over de gevolgen van de gebeurtenissen uit mijn leven door hoe hij formuleert. Dat vind ik het sterke van dit boek. Je moet wel wat gelezen hebben van verschillende theologen en filosofen om hem te kunnen blijven volgen. Waar ik niet genoeg onderlegd was, vond ik het moeilijk om door te lezen.
Niettemin heeft dit boek mij geholpen opnieuw na te denken over het beeld dat ik van God had en heb. We zien God niet en kloppen op de muur. Hij is nooit gestopt om klopsignalen terug te geven. Gebed en meditatie zijn de werkplaats van onze meest fundamentele beslissingen en daar vindt ook genezing plaats. Dat is de plaats waar we moeten zijn. De komst van Gods koninkrijk is zijn taak, niet onze opdracht. Immers, telkens wanneer mensen er met al hun eigen krachten en mogelijkheden naar streefden om de hemel op aarde te realiseren, veranderden ze daardoor de aarde in de regel heel snel in een hel. Deze gedachten brachten me terug naar de plaats van gebed en meditatie. Daar is mijn plaats. Vandaaruit mag ik handelen in een gewonde wereld en mijn gebroken hart geven waar ik kan.
Ik kan dit boek aanbevelen voor alle gelovige mensen die al een tijd onderweg zijn en hun hart geven.
Geef een reactie