Als je eenmaal begint te lezen in dit boek, moet je het uitlezen. Mijn man vroeg om ongeveer half twee 's nachts: "Kun jij dat boek niet loslaten, of laat het boek jou niet los?" Met tegenzin legde ik het weg om het als eerste de volgende morgen weer te pakken. Een ongelooflijk triest drama is het uitgangspunt waarom dit boek is heen gebouwd en levens door dit drama beïnvloed worden.
Er lopen twee verhaallijnen naast elkaar. Dat van de Frans-Amerikaanse journaliste Julia Jarmond en dat van een tienjarig Joods meisje in de tweede wereldoorlog. Op een bijzonder knappe manier komen deze verhaallijnen bij elkaar en wordt het één indrukwekkende geschiedenis, waarin het diepste leed van het menselijk bestaan zo wordt neergezet, dat je erdoor wordt aangeraakt. Je krijgt het besef dat mensen onmenselijk met elkaar omgaan; volkeren het vreselijkste kwaad wordt aangedaan, en dat dit kwaad ook in onze cultuur aanwezig is, zij het in andere vormen.
Temidden van de corruptie is er ook plotseling medemenselijkheid en liefde, ontferming en bewogenheid.
Het boek eindigt verrassend en min of meer open, maar met heel veel hoop en uitzicht op het goede.
Geef een reactie