Moedig

Wat Randy Alcorn eerder deed met onderwerpen als eeuwigheid, hemel en hel, doet hij in deze roman met het thema vaders. Moedig is een roman geschreven naar aanleiding van de film 'Courageous', die het leven volgt van vier moedige politieagenten in Albany en een bouwvakker. Het verhaal begint met een sterke actiescene, ook later zijn er nog wel wat boeiende politieacties, maar de roman heeft vooral een sterk moraliserend karakter. Het wel en wee van het Amerikaanse politiebestaan met alle overwegingen waar agenten op straat mee te maken krijgen, wordt afgewisseld met de perikelen van het gezinsleven van de agenten.

Bijvoorbeeld van hoofdagent Adam Mitchell, een vader van een stugge tienerzoon en een schattige dochter van 8 jaar. Zijn leven verandert dramatisch als zijn lievelingskind omkomt bij een verkeersongeluk. Het zet zijn leven stil en bepaalt hem bij wat hij als vader tekort is geschoten. Hij pakt dit grondig aan in zijn rouwproces, doet serieus Bijbelstudie en schrijft een voornemen, een belofte over hoe hij voortaan als vader en echtgenoot wil zijn en verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn gezin. Hij neemt hierin zijn collega's bij de politie mee, die gaandeweg het verhaal zijn vrienden worden.

Door het leven van zijn partners te beschrijven, heeft Randy Alcorn de kans om in zijn boek allerlei soorten vaders een gezicht te geven; natuurlijk de vaders die hun taak heel serieus nemen, mannen die gescheiden zijn en voor wie het vaderschap niet meer is dan alimentatie betalen, mannen die hun vriendin in de steek gelaten hebben, nadat ze zwanger zijn geworden enzovoort of arme vaders, die zwoegen om hun gezin te onderhouden. Door onder andere ook het leven te beschrijven van de bendeleden, die de politie van Albany bestrijdt, komt duidelijk naar voren hoe beroerd het is om op te groeien zonder vader.

Het is duidelijk dat Randy Alcorn en de filmmakers een punt hebben om dit thema rond de verantwoordelijkheid van vaders aan de orde te stellen. De vraag, 'wat verwacht God van vaders?', is interessant genoeg om in de kerk, in (bijbel)kringen, met vrienden, in gezinnen

te bespreken. Het boek of de film kan daar een goede aanleiding voor zijn, zeker als je door het Amerikaanse wondersausje heen kunt kijken dan wel lezen. (Hoewel het boek nog meer anekdotes kent, zou ik de voorkeur geven aan de film die met zijn 2 uur ook al lang genoeg is.) In zijn dankbetuiging schrijft Alcorn ook: "Ongeveer twintig procent van het boek komt regelrecht uit de film, de overige tachtig procent moest ik erbij schrijven om er een roman van te maken. Als er dus iets in het boek staat wat de lezer niet bevalt, is de kans groot dat het mijn schuld is."

De alleswetende schrijver is voortdurend aanwezig. Jammer, want hij spuit onnodig veel informatie, details over het leven van mensen, die personen vanuit wiens perspectief de scene wordt beschreven niet zouden kunnen weten, vaak gepaard met een waardeoordeel. Het sterk moraliserende karakter, het 'getuigen' van de politieagenten, ervaar ik als een beetje teveel van het goede. Maar erger nog zijn de 'snelle' oplossingen. Het rouwproces van Adam Mitchell verloopt te soepel, ook een dochter die met het verkeerde vriendje omgaat, verandert als een blad aan boom, wanneer haar vader haar mee neemt naar een speciaal restaurant. Natuurlijk is het belangrijk dat vaders aandacht geven aan hun kinderen, maar de werkelijkheid is wel weerbarstiger dan in deze roman wordt geschetst. Dat doet niets af van de mooie woorden van de belofte/het voornemen waarmee de mannen een eed afleggen om hun taak als man en vader serieus te nemen. Er is moed voor nodig om die verantwoordelijkheid te nemen.