Mijn toevlucht staat voor: een schuilplaats, asiel zoeken, bescherming zoeken. Vivienne is een jonge Française die in Parijs bekend staat vanwege het mooie kant dat ze maakt voor de adel. Door de Franse revolutie (1789-1799) loopt ook zij gevaar en moet ze vluchten. Ze komt in het Amerika van net na de Amerikaanse revolutie (1775 – 1783) terecht in de Franse wijk in Philadelphia en krijgt de zorg over een jongetje van tien jaar, Henri. Ze ontmoet nieuwe mensen en ze probeert haar leven weer op te pakken.
Vivienne gaat werken als broodbakster want kant, daar kun je niet genoeg aan verdienen om rond te komen. Via via komen zij en Henri in Asylum terecht, een Franse nederzetting. Wat letterlijk asiel betekent. Maar de armen van de Franse rebellen en de Jakobijnen (tegenstanders van de Franse monarchie) reiken tot ver over de heuvels van Amerika…..
Jocelyn Green schreef een boek dat een combinatie maakt tussen fictie en non – fictie. De hoofdpersonen uit het boek, Vivienne, Armand, Liam en Henri heeft ze zelf bedacht maar de omstandigheden waarin hun verhalen zich afspelen zijn echt gebeurd. Bij Henri, de pleegzoon van Vivienne is het heel lang de vraag wie hij is en als je dan op Google leest welke legendes en verhalen zich afspelen rondom de troonopvolger van de troon van Frankrijk, dan komt dit verhaal wel heel dicht bij van wat de waarheid zou kunnen zijn.
Ik vond het verhaal van de afkomst van Vivienne, het afscheid van haar moeder en hoe ze later haar nieuwe familie vindt en vormt heel ontroerend. Jocelyn pakt de emotie van verlies en verdriet in een mooie zin samen: ‘Maar ik…ken je niet.’ Ze ademde de woorden uit. Het waren haar laatste.
En dat kleurt het verhaal. De sfeer, de beschrijving van geuren en kleuren in Frankrijk en Amerika en het verschil daartussen. De angst om alsnog vermoord te worden of geliefden kwijt te raken. Het ontmoeten van nieuwe mensen en hen toelaten in jouw nieuwe leven, een kwestie van gevoel of verstand. Jocelyn Green geeft dit in de volgende zin weer: “Ze voelde zich tot hem aangetrokken als een bloem naar de zon en het getij naar de maan.” Dat geeft aan dat er naast geschiedenis veel ruimte is voor de heerlijke romantiek tussen man en vrouw, ook al staan er meerdere zaken tussen hun in.
Geschiedenis, spanning en een heerlijke dosis romantiek, dit zijn allemaal elementen die dit een prachtig boek maken om te lezen en bij weg te dromen.
Geef een reactie