Zoals de ondertitel meldt, gaat het de schrijver over de door hem geconstateerde secularisatie. Hij legt nergens in het boek uit wat hij daaronder verstaat, waar de grenzen van de secularisatie liggen, wat het precies inhoudt. Op dezelfde manier is het boek geschreven vanuit een eigen theologie en vooronderstellingspakket met de bijbehorende clichés, die voor insiders van het reformatorische gedeelte van ons volk waarschijnlijk begrijpelijk zijn en een bepaalde betekenis en draagwijdte kennen. Dat kriebelt een beetje. Bijvoorbeeld: “Als niet het woord van God licht werpt over een vraagstuk, zal de wereld het doen.” Is dat een dreigement? Moet het woord van God licht werpen over alle vraagstukken van deze tijd? Ik weet niet precies wat ik met zulke uitdrukkingen aan moet. Hoewel hij de houding van de mens tot God en die van de mens tot zijn omstandigheden duidt, doet hij dat vanuit een naar een oordeel neigende positie.
Het gevoel van ‘dit mag en dat mag niet’ komt tijdens het lezen van dit boek naar mij toe en waarschijnlijk zal dit ook de bedoeling van het boek zijn. Hij schrijft meer vanuit een waarschuwende positie als vanuit een zich verheugende positie over het feit dat wij ons mogen verhouden met God en anders kunnen kijken naar de omstandigheden. Dat vind ik wel een beetje jammer. Ik begrijp veel van wat de schrijver beweert, alleen zijn vertrekpunt vind ik wat somber, terwijl de heerlijkheid van God zo gaaf en goed is. Voor het grootste deel vind ik dat deze dominee mooie dingen schrijft, ze helpen me na te denken over mijn eigen houding ten opzichte van de wereld om mij heen. Hoe dan ook, christen binnen of buiten de reformatorische sfeer, we hebben allemaal te maken met hoe wij ons opstellen ten opzichte van God en onze medemens. Wat vraagt Hij van ons, waar kunnen we Zijn liefde laten zien en hoop brengen. Maar over coronavaccins slaat de schrijver de plank even mis. Er is wel degelijk voorlichting geweest over mogelijke bijwerkingen, ze worden genoemd en je kunt zelf je afweging maken. Om je zo sterk uit te drukken en te beweren dat het vaccin een afgodisch middel is en gezien wordt als de nieuwe Messias, lijkt me polariserend werken en is niet in dezelfde lijn als de woorden van Paulus dat we van alles gebruik mogen maken, als wij God ervoor danken.
De auteur laat zien dat de nieuwe tijden niet meer in de oude tradities passen en maakt daarmee een punt. Om de oude tradities en vormen dan zo te veranderen dat wij in deze tijd toch kerk kunnen zijn, zover komt hij niet en dat is een gemiste kans.
Geef een reactie