In 1978 bevalt een vrouw van een niet levensvatbaar kind. Als op de vijfde dag de kist met het kind wordt opgehaald, ziet iedereen dat het kind niet dood is.
Zo eindigt het eerste hoofdstuk en het verhaal gaat verder in 2007 met een diagnostisch verslag over de behandeling van de hoofdpersoon die tot bladzijde 54 met ‘zij’ wordt aangeduid. Daardoor blijf je als lezer op een afstand en leer je de hoofdpersoon niet kennen. Dan wordt eindelijk haar naam onthuld: Feniks, omdat ze als een Phoenix uit de as was herrezen.
Ze zit in een therapiegroep en krijgt een goed contact met twee andere vrouwen. Dat contact resulteert erin dat de vrouwen steeds vaker bij haar komen en uiteindelijk niet meer vertrekken. Doordat ze alle drie misbruikt zijn door hun vader, willen ze hun vader vermoorden. Ze maken een plan, het moet een ongeluk lijken. Als er een agent voor de deur staat om Feniks te berichten dat haar vader is verongelukt, wordt er eerst een bladzijde gewijd aan de bel die Feniks heeft gekocht en hoe de verkoper haar die bel aanprees en vervolgens over het huispak dat ze draagt. Dit vertraagt het verhaal en voegt niets toe. Later wordt de buurman dood aangetroffen en vervolgens Kim. Wie de daders zijn, vermeldt het verhaal niet.
Verderop in het boek weet je niet meer wat werkelijkheid is of wat zich afgespeeld heeft in het hoofd van Feniks. Ze bezit een gigantisch huis, compleet met oprijlaan en heel veel kamers, maar later blijkt het een gewoon rijtjeshuis te zijn. Het boek eindigt met de krankzinnigheid van de dokter.
Dit boek leest niet echt vlot. Dat komt door de omhaal van woorden ( een uitgebreide uiteenzetting over heel iets anders, juist als er iets belangrijks komt, zoals bij de aankondiging van de dood van Feniks’ vader) en de taalkundige oneffenheden.
Geef een reactie