Wat zoek je in een roman? Dat is de vraag die bij me oprees tijdens het lezen van ‘In naam van de Kroon,’ een fors en best goed boek van de mij tot nu toe onbekende Michelle Griep.
Het boek gaat over een negentiende-eeuwse politieman in Londen, Jackson Forge. Hij is nog maar net in dienst, maar heeft zich door een paar knullige fouten al impopulair gemaakt bij zijn leidinggevende. Als hij in aanraking komt met de charmante aanvoerster van een nogal ongeloofwaardige bende begint er al snel iets moois op te bloeien. Kit is dan wel een dievegge maar ze blijkt een hartje van goud in zich om te dragen. Al vlug veranderen de twee dan ook van tegenstanders in medestanders. En dat blijkt goed te werken. Samen lossen ze verdwijningen op, overleven ze spannende achtervolgingen in metrotunnels en op de Theems en slagen ze erin de echte criminelen te pakken te krijgen.
Ik vermoed daarom dat lezeressen die op zoek zijn naar een verhaal vol romantische ontwikkelingen, met daarbij een dosis spanning, heel erg blij van haar roman worden.
Zelf hoor ik echter bij de groep lezers die het vooral om de historische geloofwaardigheid gaat. En helaas: die vind ik erg mager. Naar mijn bescheiden mening weet mevrouw Griep echt te weinig van het negentiende-eeuwse Engeland om een realistisch beeld te scheppen. Een paar voorbeelden: Haar held Forge krijgt direct een vuurwapen in de handen gedrukt, en maakt daar gretig gebruik van. Dit is onbestaanbaar. Zelfs ervaren agenten hadden in de praktijk zelden of nooit een revolver of pistool op zak. Zelfs nu is het nog zo dat de Britse agent meestal niet is uitgerust met een vuurwapen. Grappig genoeg geeft de schrijfster dat in een nawoord ook volmondig toe. Tja, en dan de verhoren. Een eenvoudige politieman ondervraagt gerust iemand van de hoogste adel. In de standenmaatschappij van die tijd absoluut not-done. En feiten die niet goed zijn gecheckt. Zo wordt Kit aan het einde van de negentiende eeuw in Newgate opgesloten, in een cel met heel wat vrouwen. Maar al in 1858 vonden in deze beruchte gevangenis hervormingen plaats, waardoor elke vrouw haar eigen cel kreeg.
Ook het taalgebruik vind ik hier en daar wel erg modern. De agenten komen bijeen voor een ‘briefing,’ een ‘timing is perfect’, mensen maken ‘carrièrekeuzes.’
Kortom: een boek dat de een zal bevallen terwijl het een ander zal teleurstellen. Het is maar waar je naar op zoek bent. Voor spanning en romantiek geef ik 4 sterren, voor geloofwaardigheid 2.
Geef een reactie