Ik neem regelmatig deze gedichtenbundel en de andere van Rupi Kaur Melk en honing uit de kast om een aantal gedichten te lezen en erbij stil te staan. In deze bundel staat persoonlijke groei centraal. Met mooie woorden laat Rupi Kaur ons nadenken over onszelf.
“Ik vertrouw op de onzekerheid
En geloof erin dat het
Uiteindelijk allemaal
Wel goedkomt met mij.”
De bundel heeft vier thema’s; geest, hart, rust en ontwaken, die elk ingekleurd worden door gedichten met bijbehorende afbeeldingen.
De zwart-wit pentekeningen zijn eenvoudig en doen een beetje aan doodles denken. Of aan een kindertekening. Bijvoorbeeld: er ontbreken details zoals vingers aan een hand.
De gedichten zijn vanuit de schrijver zelf geschreven en komen daardoor dichtbij. Ik krijg het gevoel dat deze Canadese dichteres weet wat veel mensen bezighoudt en zij geeft daar mooie woorden aan.
Ik vind de langere verhalen die in deze bundel staan bijzonder om te lezen. De schrijfstijl maakt dat het leest als een gedicht maar dat is het niet.
In a “lifetime on the road” schrijft Rupi Kaur over een vader die immigrant is en vrachtwagenchauffeur. Hoe hij wordt uitgebuit totdat het niet meer gaat.
Zo brengt Rupi Kaur de wereld waar we nu in leven dicht bij ons. Zonder in geklaag en gemopper te vervallen, schrijft ze over wat ons bezighoudt en probeert ze ons bewust te maken van wie we zijn.
Geef een reactie