Het Spiegelwoordenboek is een roman die de lezer meeneemt naar Australië, waar een van de personages al jaren niet meer is geweest. Een wereld die ze dacht achter zich gelaten te hebben. Eenmaal teruggekomen omdat haar opa is overleden, overspoelen de herinneringen haar. Ze zet zich in om vragen van vroeger te beantwoorden. Ze gaat de strijd aan tegen een mijnbedrijf dat zich haar geboortegrond toe wil eigenen.
Het verhaal van August wordt afgewisseld met delen uit het woordenboek dat haar opa aan het schrijven was. Daarnaast leer je de geschiedenis van haar familie kennen en de zendingspost waar dit alles plaatsvindt. Hij vertelt oude verhalen en fabels die mooi zijn om te lezen.
Dit is een intense roman. In het begin moet de lezer er even inkomen en schakelen tussen de verschillende invalspunten van dit boek. De verhalen van de verschillende personen worden al snel een verhaal dat de lezer zal aangrijpen.
De schrijfstijl doet wat melodramatisch aan. Het is wennen en brengt de lezer in een stemming van weemoed en ongeloof want de verhalen rondom racisme in dit gebied zijn bij veel mensen onbekend maar heftig om te lezen.
Tara June Winch deelt in het boek veel zinnen die de moeite waard zijn om voor jezelf op te schrijven en over na te denken. Je zou er iemand mee kunnen bemoedigen.
Zonder te verzanden in uitgebreide dialogen lukt het de schrijfster om het hele verhaal te vertellen en de gevoelens van de hoofdpersonen te delen met de lezer.
De lezer duikt in de belevingswereld van August en haar familie en vraagt zich af: “Is dit echt gebeurd? Is het ooit gestopt?”
“Hoe was het mogelijk dat Australië, in naam het nieuwe land van vrijheid en licht, het schouwtoneel van onderdrukking en wreedheid was geworden?”
Het spiegelwoordenboek is een aangrijpend verhaal over het verlies van de eigen historie, zoals woorden in een woordenboek vergeten kunnen worden.
Geef een reactie