Het is volbracht

Het is volbracht is een 40-daagse pelgrimstocht terug naar het kruis, zoals in de ondertitel staat vermeld. Elke dag kun je lezen tijdens een kop koffie, of misschien twee, zegt Charles Martin en dat is waar. Dat wil niet zeggen dat het een luchtige meditatiepauze is voor tijdens de veertigdagentijd. Het lijden van de Heer aan het kruis staat centraal en daarbij de tocht die je als lezer maakt als je samen met Charles Martin onderweg bent. Hij betrekt je als lezer met huid en haar bij wat hij te vertellen heeft. Sterker nog, hij nodigt je onontkoombaar uit om je ogen op te slaan naar de gebeurtenissen. En vervolgens om elke dag een gebed van verootmoediging voor Gods aangezicht mee te bidden.

Het boek is verdeeld in 4 delen van 10 hoofdstukken:

1. Het verhaal van wat Jezus aan het kruis voltooide.
2. Waarom bloed de enige manier was om onze schuld te vereffenen.
3. Maar waarom het bloed van Jezus.
4. Wat er aan het kruis geruild werd.

Elk hoofdstuk legt Martin de onderwerpen aan de hand van de Bijbel uit. Dat doet hij met kennis en soms een beetje humor, zoals in de zin dat Eva had moeten zeggen: “Neem me niet kwalijk, dat moet je met mijn man bespreken. Ik praat niet met vreemde slangen. Maar dat deed ze niet.”

En dat doet hij met kennis en enorme liefde voor zijn lezers. Ik besefte bij het lezen van dit boek dat God ons leven startte met een kus. Hij legde zijn lippen op de lippen van Adam. De liefde was er als begin van het leven. Dat raakt me.

Elk hoofdstuk heeft een verhalend deel; dan een deel dat Loop met me terug naar het kruis heet, daarna Bid met mij mee en als laatste deel: En God antwoordt. Elk hoofdstuk eindigt met Gods troost en hulp.

Het bid met mij mee deel is confronterend en vraagt veel moed om naast dank te zeggen ook te willen en kunnen vertellen hoe je werkelijke situatie is. Zoals in de flaptekst staat, heb ik de neiging om weg te kijken, maar dat zal voor iedere lezer verschillend uitpakken. Het dwingt om de Bijbel zeer serieus te nemen, zo serieus dat het mijn eigen leven verandert.

In de epiloog legt Charles Martin zijn hart bloot. Het proces van het schrijven van dit boek is het heftigste en schokkendste dat ik ooit gedaan heb. Deze negen maanden van schrijven zijn betekenisvol geweest op een niveau dat ik nooit heb gekend. Heerlijke, tedere en hartverscheurende tijden. Mensen vragen me altijd wat mijn favoriete boek is. Van al zijn geschreven boeken kan hij geen favoriet aanwijzen maar deze heeft een eigen categorie. Als lezers maar een van mijn boeken zouden mogen lezen, zou ik willen dat ze dit boek lazen. Het gaat over het enige dat ertoe doet op aarde.