Het Hooglied van Salomo is bij uitstek een product van zijn tijd (het origineel is van eind 19e eeuw), waarin men in het christendom zeer veel moeite had met het gegeven dat seks iets is dat door God gegeven is om van te genieten en als middel om elkaar lief te hebben. Al direct wordt met nadruk gezegd dat Hooglied beeldspraak is en dat de schrijver uitgaat van een geestelijke betekenis van het Hooglied. Aan het natuurlijke voorbeeld wordt geen betekenis gegeven, alleen aan de door de schrijver beschreven geestelijke betekenis van het voorbeeld. Hoewel de schrijver zegt dat de profetische verklaring nooit de geschiedkundige betekenis ontkent, besteedt de schrijver geen letter aan de lichamelijke liefde die beschreven is. Vervolgens verklaart de schrijver het beschrijven van deze lichamelijke liefde tot ‘verborgenheden’, die in de Bijbel zelf haar uitleg vindt.
Dit gezegd hebbende, neemt de schrijver alle vrijheid om die geestelijke betekenissen te verkondigen. Nergens staat in de Bijbel dat de lippen van de Bruidegom de ambten en de gaven van de gemeente betekenen. Borsten zijn de bedieningen van de vertroosting. En dat is nog maar het begin van de uitgebreide allegorie die deze schrijver loslaat op de lezer, maar nergens vind ik de bron waar de schrijver dit uit de Bijbel heeft gehaald. De parallellen die de schrijver met gebeurtenissen en situaties in de Bijbel trekt zijn louter gebaseerd op eigen keuzes en hebben niets van doen met een serieus onderzoek van wat Hooglied nu echt wil vertellen, waarom het Hooglied in de Bijbel staat, hoe wij dit lied mogen lezen. De schrijver springt van de hak op de tak en past dingen die voor Israël van toepassing zijn zomaar toe op de gemeente. Hij gaat dikwijls zo ver, dat hij beweert dat het een op een gelegd kan worden.
Ik ben ervan overtuigd dat wij in onze tijd Hooglied mogen lezen als een prachtige beurtzang tussen twee geliefden, maar ik zie niet waar de lezer die de Heer Jezus Christus volgt door dit boek over de ingelegde betekenis van Hooglied in haar of zijn geloof kan worden opgebouwd, behalve dan dat het prikkelt om te gaan onderzoeken waar de schrijver al zijn uitleg vandaan heeft gesleept om het Hooglied toch vooral een geestelijk boek te kunnen laten zijn.
Doordat de auteur niet op het voorblad wordt vermeld, en niet op het titelblad, maar alleen op de rug van het boek, denk je in eerste instantie dat het geen auteur heeft. De bruid op de voorkant heeft geen gebruinde huid, zij past niet als beeld van de geschetste bruid in Het Hooglied van de Bijbel. Er wordt heel veel ‘tale Kanaäns’ gebezigd.
Geef een reactie