In ‘Het enige offer’ neemt ds. A.J. van Wingerden ons mee naar de betekenis van Christus’ offer en laat zien waarom deze allesomvattende daad de offers uit Leviticus overstijgt. De verschillende offers worden specifiek uitgewerkt, namelijk het brandoffer, spijsoffer, dankoffer, zondoffer en schuldoffer. De kernboodschap die door het hele boek spreekt, is dat de offers vooruitwijzen naar Christus’ volkomen en toereikende offer.
De schrijver verklaart vanuit een bevindelijk geestelijk leven; door de lens van schuld, genade en rechtvaardiging. Hij legt vooral nadruk op de onvolkomenheid van de mens en de soevereine genade van God. Bekering en het kennen van Christus blijven daarom een wens en leiden nooit tot een oproep. De historische context komt eigenlijk nauwelijks aan bod. Het bevindelijke leven wordt ook bij het volk Israël verondersteld. Israël wordt gezien als het geestelijk volk van God en de offerdienst wordt hoofdzakelijk vanuit een morele dimensie verklaard. De Joodse context, de sociale, cultische en politieke aspecten worden niet aangestipt en de volle omgang van God met Israël blijft buiten beschouwing. De uitleg blijft daarmee wat eenzijdig.
De hoofdstukken zijn kort en helder geschreven. De uitleg is eenvoudig en begrijpelijk, waarbij de lezer steeds persoonlijk wordt aangesproken. Elk hoofdstuk geeft bij de start een korte samenvatting van het voorgaande. Hierdoor bevat de inhoud veel herhalingen en wordt het tempo van het betoog er regelmatig uitgehaald.
