Wat gebeurt er met Kirsten als ze een zeldzame ziekte krijgt? Haar leven loopt gevaar door TEN, Toxische Epidermale Necrolyse. Fysiek en mentaal betekent het een flinke dreun. Daar komt bij dat de ziekenhuiservaringen lang niet altijd positief zijn. Bovendien woont ze met haar gezin in Zweden, maar Nederlands is haar moedertaal, hoe communiceer je zo goed mogelijk met specialisten? Bovendien is ze een doortastende vrouw, die graag zelf de touwtjes in handen heeft. Dat is iets wat niet elke ziekenhuismedewerker op prijs stelt. Het leidt tot wrijving en botsing. Een pittige patiënt die mee wil denken, vragen stelt en goed geïnformeerd wil worden, wordt regelmatig gezien als ‘lastig’. Wat moet ze daarmee?
Angst speelt ook een grote rol bij alles wat haar overkomt. Gaat dit wel goed? Hoe moet dat nu? Hoe vind ik rust? Ze probeert weer aan het werk te gaan, maar moet helemaal afgekeurd worden. Zelf noemt ze het een belangrijk moment als ze na 10 jaar ontdekt dat ze weer een normaal mens is. Toch zal ze een leven lang deze ervaring meedragen en altijd last houden van bepaalde klachten.
Het boek is zo geschreven dat je heel dicht bij Kirsten bent. Ook al ken je de ziekte niet, je kunt goed met haar meeleven. Met het boek brengt ze TEN onder de aandacht en biedt mensen met andere aandoeningen een steun in de rug. Het geloof van deze vrouw komt ook aan bod, zij het wat summier. Ik had graag geweten wat zij naar God toe geroepen heeft, hoe ze Zijn nabijheid wel of niet kon merken bij de moeilijke situaties. Waar was Hij op de dieptepunten van haar leven? Anderzijds is het op deze manier toegankelijk voor iedereen. Goede hoofdstukindeling en een mooie cover, met de kluis vol ervaringen van Kirsten. De ondertitel is: ‘Mijn reis van trauma naar herstel.’’ Dat is ook precies de inhoud van het boek. Dus haar missie is geslaagd.
Geef een reactie