Sarah Jio verwerkt in haar romans historische gebeurtenissen, plaatsen of gegevens. In dit boek is het dagboek van een jonge vrouw in het verleden het uitgangspunt. Het dagboek wordt gelezen door Emily, die op een dood punt in haar leven is aangekomen. Haar huwelijk is gestrand en haar carrière als schrijfster zit in het slop, de relatie met haar moeder is niet om over naar huis te schrijven. Ze vertrekt naar de vriendin van haar oma, die altijd een soort betere oma voor haar is geweest dan de echte oma. Op deze manier lees je twee levensverhalen tegelijk. Leert Emily iets van de geschiedenis die ze leest of blijven mensen altijd in dezelfde valkuilen trappen en vooral daar waar het verliefdheid of liefde betreft?
Het boek “Years of Grace”. Dit boek is geschreven door Margaret Ayer Barnes in 1930 en het speelt een rol in de levens van beide dames. Het is voor hen een soort “zie je wel, ik had het al gelezen” gevoel en maatstaf of en wanneer liefde tussen man en vrouw echt of blijvend is. Ik moet altijd een beetje lachen om dit soort constructies en ik vraag me af wat voor hoogstaande normen blijken uit het boek van Barnes.
Sarah Jio predikt hiermee nog steeds hetzelfde idee dat er maar een je soulmate en echte geliefde kan zijn, maar ze gaat de enorme problemen die mensen krijgen door het maken van foute beslissingen niet uit de weg en laat zien hoe bedrog en overspel doorwerkt tot in de derde generatie.
Emily’s ex-man komt op hangende pootjes terug, maar zij heeft intussen haar eigen soulmate gevonden. Toch nog weer: het kan! Het raamwerk van idyllische romantiek en de enige echte blijft overeind.
Het is heerlijk om zo’n boek te lezen, het lijkt allemaal goed te komen, hoewel… het feit dat de dame in het dagboek haar gezin achterlaat om een nieuw leven te beginnen en de dame in deze tijd nog voor ze goed en wel kan ontdekken wat haar aandeel is in de scheiding, haar “grote liefde” ontmoet. Het kan je als lezer ook sterk beïnvloeden, stel nou dat ik getrouwd ben en een paar kinderen heb en nu het idee krijg dat ik mijn ware nog nooit ben tegengekomen. Ach, het doet wel even zeer, maar als je hem tegenkomt, laat je dan niet weerhouden om met hem verder te gaan. Die gedachte kan zomaar om de hoek liggen. Maar laat ik het niet invullen voor de lezer.
Geef een reactie