Het Bijbelgedeelte dat in Lukas 13:6-9 staat, loopt als een rode draad door het verhaal heen.
In een gelijkenis gaat het over een vijgenboom die geen vrucht draagt. De boom moet omgehakt worden. De wijngaardenier vraagt aan de landman of de boom nog een jaar mag blijven staan. Dan zal hij de boom bemesten zodat hij alsnog vrucht zal gaan dragen.
Zo niet, dan zal hij alsnog omgehakt worden.
Het boek begint met een aangrijpende proloog.
Danjuma, die met zijn moeder in Nigeria woont, is christen. Het dorp waarin hij woont, wordt aangevallen door Boko Haramstrijders. Danjuma vlucht zijn huis uit. De moordenaar Abdul, die Danjuma van een eerdere ontmoeting kent en hem toen al bedreigde, valt hem aan en laat hem voor dood achter. Toch overleeft Danjuma deze vreselijke poging tot moord, maar hij is wel ernstig verminkt…
Het verhaal wordt beschreven vanuit drie personages: Danjuma, een dertienjarige jongen, die zijn leven als christen niet zeker is.
Abdul, een medestrijder van Boko Haram, die eropuit is om zoveel mogelijk christenen te doden.
Johan, een Nederlander, die alles heeft wat zijn hartje begeert: een gezin, een luxe leventje en mooie vakanties. Hij leeft netjes en is kerkelijk meelevend.
De verhalen van de drie personages zijn op een wonderlijke manier met elkaar verweven.
Abdul krijgt een ontvoerd christenmeisje toegewezen dat aan zijn pleziertjes moet voldoen. Hij is onder de indruk van haar. Ze heeft iets wat hij mist, maar hij weet niet wat. Ook ziet hij steeds de stralende ogen vol liefde van Danjuma voor zich. Hij merkt dat er iets binnen in hem verandert. Hij wil niet langer strijden tegen de christenen. Hij wil meer weten wie die Jezus nu eigenlijk is. Er komt een radicale omkeer in zijn leven. Hij krijgt diep berouw voor wat hij de christenen heeft aangedaan en wil niets liever dan Jezus volgen. Het meisje dat hij heeft ontvoerd, blijkt al die tijd voor hem gebeden te hebben. Hij geeft het meisje haar vrijheid terug en zoekt Danjuma op om hem vergeving te vragen voor de vreselijke verminking die hij de jongen heeft aangedaan.
Danjuma kan hem vergeven omdat hij de liefde van de Heere Jezus in zich voelt.
Johan, die in Nederland woont, komt onder de indruk van het verhaal over Danjuma, over wie hij op een avond in de kerkelijke gemeente hoort. Hij wordt stilgezet bij de verschrikkingen die zijn christelijke naasten moeten ondergaan. Ook komt hij onder de indruk van een indringende preek over een vijgenboom die omgehouwen wordt als hij geen vrucht draagt. Toch leeft hij voort als nette christen en zit vast in zijn eigen twijfel en wrok. Want het kan toch zomaar niet dat je het aanbod van zaligmakende genade in geloof mag aannemen?
Monica Nieuwenhuijsen, houdt met dit indrukwekkende boek de lezer een spiegel voor.
Op wie lijken wij? Op Danjuma, Abdul of Johan?
Geef een reactie