Florence is een oude dame die in haar bejaardenflat in Cherry Tree Home op een ongelukkige plek om 16.48 uur komt te vallen. De ketting met het alarmbelletje hangt aan de badkamerdeur. De telefoon staat niet binnen bereik. Het boek geeft als laatste tijdstip 23.12 uur aan. In de tijd dat ze daar op de grond ligt met het volle zicht op de stofvlokken en wat rommeltjes onder haar kast, herinnert ze zich haar leven, haar kracht en tekortkomingen, haar vrienden toen ze jong was en de belager van haar vrienden. Ze herinnert zich haar pogingen om hem recent nog te ontmaskeren en de ontknoping. Er is alleen een probleem, dat zich tijdens het lezen van dit boek aan de lezer opdringt. Ze herinnert zich als een dame die dementie heeft. De echte ontknoping lees je daarom pas op de laatste twee bladzijden. Dwars door het boek heen begrijp je dat Elsie veel voor Florence betekent en dat ze van haar leert dat ieder mens meer is dan het ergste wat hij ooit heeft gedaan en dat zelfs het kleinste leven betekenis heeft. De auteur heeft ervoor gekozen om drie vertelperspectieven te gebruiken: de directrice van het bejaardenhuis, de klusjesman en Florence. Er zijn drie dingen die je moet weten over Elsie. Ze is Florences beste vriendin en ze weet altijd wat ze moet zeggen om Florence op te beuren en het derde, dat wordt in dit boek uitgelegd.
Geef een reactie