Twee vrouwen, twee verhalen. Eerst leren we ze allebei kennen in hun eigen tijd. Ember die de verschrikkelijkste nacht uit haar leven meemaakt en hier later nog last van heeft terwijl ze haar leven weer opbouwt. Hanna die jaren eerder gewoon haar werk doet voor een organisatie die tot nu toe verafschuwd wordt om haar ideologie. Het blijkt echter uit beide verhalen dat die ideologie nu nog steeds leeft bij groepen mensen. Beide verhalen raken, door Embers onderzoek naar de Holocaust. Het kost de lezer tijd om beide vrouwen te leren kennen door de vele verhalen die in hun levens spelen maar als je doorleest, blijken de verhalen te raken en wil je weten wat er gebeurd is met Hanna en haar dochter en lees je overeenkomsten tussen Hanna en Ember die je waarschijnlijk eerder niet opgevallen zijn.
Melanie Dobson heeft het mooie talent om de geschiedenis op een fictieve manier tot de lezers door te laten dringen. Ze brengt mensen tot leven die bijna echt bestaan zouden kunnen hebben en laat de verhalen samenvloeien met mensen en gebeurtenissen die we kennen uit de geschiedenisboeken. Of zoals ik, die vaak op internet zoekt tijdens het lezen, uit verschillende artikelen op internet.
Op een gegeven moment dacht ik werkelijk dat de auteur een fout had gemaakt en zaken door elkaar gehaald had maar door een onverwachte plottwist werd ik met beide benen weer op de grond gezet. Wat goed bedacht.
Melanie Dobson lijkt ons te willen waarschuwen dat hetgeen waarvan we ruim 75 jaar geleden hadden gezegd dat het moest verdwijnen nog altijd levende wortels heeft in onze huidige samenleving.
Maar eigenlijk heeft ze gewoon een heerlijke, met vlagen spannende roman geschreven waarvan een liefhebber van christelijk historische romans kan genieten.
Geef een reactie