Elizabeth Boylston vertelt in dit boek het belangrijkste deel van haar leven, naar aanleiding van het sterven van haar beste vriendin Abigail Adams, die de vrouw van de tweede president van Amerika is geweest. Fictie en historiciteit lopen in dit boek door elkaar en versterken elkaar.
Door de belevenissen van Elizabeth, Lizzie voor intimi, maak je de onafhankelijkheidsoorlog van de Verenigde Staten mee. Deze oorlog duurde ongeveer drie jaar en zorgde ervoor dat duizenden jonge mannen stierven, zowel aan Amerikaanse zijde als aan Britse zijde. Elizabeth verliest haar man Jeb enkele maanden nadat zij getrouwd zijn. Het verdriet is onbeschrijfelijk en als Abigail niet had ingegrepen, was ze er wellicht aan gestorven. Dat en het feit dat Lizzies hulp wordt ingeroepen bij de geboorte van een baby zorgt ervoor dat ze weer op haar benen gaat staan. Lizzie heeft het vroedvrouwschap van haar moeder geleerd en bij het werk van de boerderij beslaat dat een enorm deel van haar tijd. Gelukkig krijgt ze hulp van een leerlinge, Martha, die bij haar komt wonen.
Lizzie heeft een Britse achtergrond en komt uit een adellijke familie, daardoor wordt ze graag uitgenodigd bij een aantal buren. Zij hebben een belangrijke functie in het leger van de Verenigde Staten. Lizzy werkt keihard om haar hoofd boven water te houden en – adeldom verplicht – vraagt weinig hulp als ze dat werkelijk heel hard nodig heeft. Ze weet hoe ze zich moet gedragen, maar op de rug van haar paard is ze vrij en rijdt ze als een man. Ze verwerft respect doordat de moeders en baby’s bij haar hulp bijna nooit sterven, wat bij onwetende artsen soms nog wel gebeurt.
Het dwingende van de etiquette wordt in dit boek te vaak benadrukt. Het vervreemdt de lezer van het verhaal, wat misschien ook de bedoeling is, want je kunt je er gewoon geen voorstelling van maken dat men werkelijk dacht dat vrouwen niet intelligent hoorden te zijn, en dus ook geen mening hoorden te hebben. Mannen studeren of vechten. Vrouwen werken en werken en werken.
Waar oorlog is, zijn partijen, is er verraad en zijn er spionnen, vijanden en vrienden. Lizzy weet soms niet wie ze wel of niet kan vertrouwen. Als Lizzy’s dierbare rijdier wordt vergiftigd, beseft ze dat ze in een wespennest verzeild is geraakt en dat zijzelf en de hoge ambtenaren en hun gezinnen in haar omgeving gevaar lopen. Als er ten slotte een aanslag gepleegd wordt op de aankomende president van Amerika staat Lizzy er met haar neus bovenop.
Dit boek is leuk als je van historische romans houdt en wilt lezen hoe vrouwen in andere tijden zich gedroegen en een weg wisten te vinden, dwars door de omstandigheden heen. Maar het aantal formaliteiten, reverences en kuisheidsfrasen zorgt voor een anti-identificatie met de hoofdpersoon.
Geef een reactie