Geen roman, geen thriller, maar wel duistere geheimen en de trage reeks van uitingen van gedachten of iets gepast of ongepast zou zijn in de omgang met de andere sekse. Er gebeuren nare dingen op Loxby Manor. Charity Halliwell heeft geen idee als ze na vijf jaren op Ceylon te hebben gewoond, door het werk van haar vader, op het landgoed aankomt om er een jaar te verblijven. Ze verheugt zich op het weerzien met haar beste vriendin en jeugdliefde, zus en broer Seline en Piers Cavanagh. Het loopt allemaal anders dan verwacht. Nadat Seline, na enkele woorden gewisseld te hebben voorgoed verdwijnt, worden Piers en Charity een stel detectives dat de waarheid koste wat kost boven de tafel wil krijgen. Door dit gegeven begon ik me te ergeren aan alle romantische onderbrekingen en wilde ik weten wie de dader was en hoe het allemaal zo gekomen was. De regency preutsheid druipt uit het verhaal en zorgt voor rare situaties. Ik kan me niet inleven in de ‘schande’ die het oplevert als je niet verschijnt bij een duel, dat dodelijk kan aflopen of de ‘schande’ die aanranding veroorzaakt, zo groot dat je besluit nooit een relatie aan te kunnen gaan, als een soort besmetting, terwijl niemand van de aanranding afweet. Uiteindelijk komt alles uit, maar niet goed, hoewel de romantische verhouding toch nog een heuse liefdesrelatie wordt. Het een zit het ander een beetje in de weg, zoals ik al zei.
Geef een reactie