Saga heeft/had een relatie met Bergur en samen met hem heeft ze een zoontje Ivar, dat zij te allen tijde wil beschermen. Voor Ivar zou ze wel alles willen doen.
Verderop in het boek blijkt, dat ze al een poos gescheiden leeft van Bergur. Misschien triggert dat de epileptische aanval, waar het boek mee begint. Door de aanval is ze gewond en helemaal van de wereld en ze weet dus niet waar haar zoontje, dat op het moment van de aanval bij haar was, gebleven is.
Dat geeft paniek en een tweede aanval erbovenop. Het is intrigerend te lezen, hoe ze de pijn, de paniek en de verwarring van de epileptische aanvallen beleeft en beschrijft.
Ze herinnert zich deels het gezin waar ze uitkomt met alle moeiten, zorg en verdriet of denkt zich dingen te herinneren en weet niet meer wat waar of niet waar is. Dan weer is ze in het heden en dan weer in het verleden.
Haar familie bekommert zich zeker wel om haar, ieder ook weer met hun eigen beslommeringen. Verderop in het boek zijn er ook nog twee tieners, die er graag voor haar willen zijn.
Maar voorop in haar denken is haar zoontje Ivar de belangrijke figuur, voor wie ze echt "alles" wil doen.
Het was, in ieder geval voor mij, beslist heel verwarrend waar de hoofdpersoon nu was verleden of heden maar misschien hoort dat bij epilepsie?
Ik wilde dit boek lezen om meer te weten te komen over epilepsie.
Ik heb uit dit boek niet kunnen halen of dat wat de hoofdpersoon beschrijft realistisch is of niet.
Ik zou dit boek niet aan iemand aanbevelen, ten eerste niet omdat er niet echt christelijke normen en waarden gehanteerd worden en ten tweede omdat er bepaalde seksuele handelingen expliciet beschreven worden.
