Het gewone leven en dat wat mogelijk is, verhoudt zich dat met elkaar? Na het lezen van dit boek waarin de dingen die technisch mogelijk zijn op gespannen voet komen te staan met de diepste waarden en waarheden van het leven, ben ik erin bevestigd dat we in deze tijd maar al te vaak als God willen zijn. Tegelijk laat dit verhaal zien dat dat uiteindelijk niet goed uitpakt. Alles wat we willen dat onze status inhoudt of wat we willen bereiken in het leven, maakt nog niet wie we werkelijk diep vanbinnen zijn. De echte identiteit die in ons is. Zowel in onze genen als in onze mogelijkheden. In dit boek blijkt dat het opkomen voor de zwakste stem een van God gegeven weg is. Toch is het belang van het zelf kunnen en willen inrichten van ons leven de laatste vijftig jaren belangrijker geweest dan die zwakkere stemmen. Bijzonder genoeg gaat dit belang teloor door wat de schrijver ergens noemt dat in de virtualisering van ons bestaan de stem van de bakkersvrouw even belangrijk is als die van een minister. Uiteindelijk blijkt ook de hoofdpersoon van dit boek zelf een pion te zijn in de mondiale krachtmeting over hoe we omgaan met de mogelijkheid om kinderen te laten geboren worden buiten de liefdesrelatie van man en vrouw. De schrijver geeft verschillende meningen over het omgaan met dit gegeven dwars door de levens van de spelers een stem. De expliciete seksbeschrijvingen versterken de verwording van seks zonder liefde. En de stem die gehoord zou moeten worden, wordt toch niet echt gehoord. Onder de discussie speelt een andere vraag. Is een verslaafde een monster of is hij gewoon zielig. Is een geïndoctrineerde verantwoordelijk voor zijn daden of is hij gewoon een gevolg van een systeem. In dit verhaal mis ik echte liefde, de kracht tot verandering en de hoop.
Geef een reactie