Nuri en zijn vrouw Afra wonen in Aleppo, Syrië. De situatie in Syrië is slecht, de burgeroorlog grijpt om zich heen. Als gevolg daarvan is Nuri niet alleen zijn werk, maar ook zijn zoon verloren. Nuri zou het land graag willen verlaten, maar Afra is daar nog niet aan toe. Op het moment dat Nuri gedwongen wordt zich bij de strijders aan te sluiten, is voor Nuri de maat vol. Inderhaast verlaten hij en Afra Aleppo. In Aleppo had Nuri samen met zijn neef een succesvolle bijenhouderij. Mustafa vluchtte al eerder naar Groot-Brittannië; Nuri en Afra willen daar ook graag heen, maar dat is niet eenvoudig.
De reis via Turkije en Griekenland is zwaar. Nuri en Afra zien heel veel leed om zich heen, maar ook zij zelf komen in hele schrijnende situaties terecht. De situatie lijkt op enig moment uitzichtloos. Nuri is sterk en probeert steeds nieuwe wegen te vinden om verder te komen. Afra is van een bruisende vrouw veranderd in een vrouw die weinig initiatief meer toont; door een bomaanslag is zij blind geworden en zij is in alles afhankelijk van Nuri.
Het boek leest plezierig. Geen ingewikkelde zinnen, maar wel een mooie poëtische schrijfstijl die verdieping geeft aan het verhaal. Er is gewerkt met flashbacks waardoor je langzaam maar zeker gaat begrijpen hoe Nuri en Afra de mensen geworden zijn die ze vandaag de dag zijn. Het boek is knap opgebouwd: aan het einde volgt een ontknoping die ik niet had zien aankomen.
Dit boek geeft een indringend kijkje achter de schermen van de vluchtelingenproblematiek. Klein puntje van kritiek: soms drong zich de gedachte aan mij op dat er wel heel veel problemen gekoppeld worden aan één echtpaar. Aan de andere kant geeft dat juist ook aan hoe schrijnend de situatie in de wereld is: zoveel mensen die worstelen om een veilige plek te vinden, terwijl wij onze luxe leventje leiden in het westen.
Geef een reactie