In dit boek vertelt Feike ter Velde zijn levensverhaal. Wat valt er nog te ontdekken over deze bekende EO-presentator, spreker en schrijver van artikelen voor 'Het Zoeklicht'? Omdat hij in 1940 geboren is, begint Feike met de ervaringen uit de oorlog en vooral ook de bevrijding. Zoals veel mensen die tussen 1939-1942 geboren zijn, weet Feike veel meer over zijn peuter- en kleutertijd dan de meeste mensen. Het heeft duidelijk grote indruk gemaakt.
Zijn ouders voedden hem christelijk op in de plaats Zaandam. In het gezin heerste ook na de oorlog armoede. Je kunt goed merken dat Ter Velde gewend is aan schrijven, de manier waarop hij vertelt, is beeldend. Hij neemt ons mee naar zijn tienertijd, het tot geloof komen, verkering hebben en trouwen. Over zijn tijd in Nieuw Guinea horen we niet zo veel, maar het hoofdstuk dat gaat over zijn thuiskomst en daarna is getiteld: "Het leven kan beginnen!"
Opvallend. Het verdere levensverhaal laat ik aan de lezer, maar het is me wel opgevallen dat Feike ter Velde veel over zijn leven vertelt, maar zich niet echt laat kennen. Pas aan het einde van het boek, geeft hij werkelijk iets van zichzelf bloot.
Tussen het levensverhaal door, lezen we stukken die we gewend zijn van de auteur, beschouwende stukken. Het is me niet duidelijk waarom hij ervoor heeft gekozen om deze 'preken' aan zijn persoonlijke verhaal toe te voegen.
Vooral het onderwerp schepping tegenover evolutie komt uitgebreid aan bod. Hier zie je de man die gewend is te spreken met autoriteit, maar ook soms een beetje doordrammend. De titel 'Alles is geloven' wordt als het ware uitgelegd als: je bent gewoon dom als je het niet gelooft; je moet het wel geloven, de bewijzen liggen voor het oprapen. Voor mezelf als lezer van 'Het Zoeklicht' wel herkenbaar, daar denk ik ook regelmatig: Feike, het kan wel iets minder; je voelt als het ware dat hij zijn visie wil doordrukken en zelfs al ben ik het vrijwel altijd met hem eens, dat is niet prettig.
Het boek eindigt wel heel persoonlijk. Het sterfbed van zijn vader en de confrontatie met zijn zoon Peter: hier komen we heel dicht bij de emoties van Feike ter Velde. Ook de grote liefde die hij voor zijn vrouw heeft laat ons dieper in zijn hart kijken.
Het is een boek dat de moeite waard is om te lezen, zowel het levensverhaal als de 'prekerige' gedeelten. Mooi is het om dit boek te zetten naast het boek van zijn zoon Peter. Deze roman is juist doordrenkt van menselijke gevoelens en emoties. Het is de moeite waard om beide boeken naast elkaar te lezen.
Geef een reactie