Rokus Maasland heeft het allemaal. Hij heeft het allemaal bij elkaar gebracht. Het lijden in de wereld, prachtige muziek, een stem waarin een diepe doorleefdheid klinkt, ontroerende levensverhalen en prachtige beelden. En dat alles in een uitstekend verzorgd gebonden boek. Maar voor alles plaatst hij een brief aan zijn vader en zijn vaders antwoord op zijn brief. Daarom kreeg ik honger om te lezen wat Rokus had geschreven. En die honger is niet overgegaan maar werd groter naarmate ik in de gaten kreeg wat hij aan het doen was. Na de brieven heeft hij zijn vertrekpunt geplaatst, maar ik besteedde er niet veel aandacht aan omdat ik nog niet wist dat het zijn vertrekpunt was.
Veel later blader je terug en nog een keer. Ik bleef staren naar het beeld dat volgde. In zo’n enkel beeld zit alles. De duisternis in de wereld, de duisternis in ons hart. Het stilgezet worden om ernaar te kunnen en willen kijken. Het licht dat we erin brengen en het licht dat we erin zijn. Alles zit in dat beeld. Ik bewonderde de schoonheid ervan, de compositie, het licht en de kleuren. Na de proloog weer zo’n beeld. In de proloog stap voor stap meegenomen worden op de reis.
Ik kon het boek nauwelijks wegleggen ondanks dat het daartoe wel uitnodigt. Want na elk hoofdstuk, een bijzonder interview en na elk bijzonder interview een prachtig lied. Zo gaat je reis door het boek in vijf coupletten, een drietakt-indeling van de coupletten en een opbouw naar een prachtig refrein en eindpunt… Eh… beginpunt.
This is the church
This is the bride
Here at the altar
Nothing to lose
Nothing to hide
Here at the altar
Dit boek is een onvergetelijke ervaring. Een onvergetelijke bemoediging. Een onvergetelijk kunstwerk. Om steeds opnieuw stukken in te lezen en steeds opnieuw de liederen op te zoeken en te luisteren.
Alles van en in dit boek is van bijzondere en hoogstaande kwaliteit. Het is bovendien een boek dat je wilt houden. De buitenkant zo prachtig en zacht als je het oppakt. Troostend en hoopvol als je de titel leest.
Geef een reactie