De ondertitel van het boek: Troostende woorden bij rouw geeft duidelijk de inhoud weer. Het zijn poëtische teksten gericht tot God, tot nabestaanden van sterfgevallen en zelfdoding. Soms kun je wel goed zien dat er geen dichter aan het werk is, maar een psycholoog. Toch zitten er prachtige gedichten bij. Een voorbeeld:
De lente, altijd opnieuw
Elke lente worden we
opnieuw geboren.
We ontwaken
uit bloemknoppen,
gevuld met verdriet.
We ontluiken uit twijgen,
die vertwijfeld
naar beneden reiken.
We hoeven niet langer
wanhopig bij de dood
te verwijlen.
De opmaak van het boek is erg mooi. Er is gedacht aan suggesties voor gebruik in allerlei situaties. Voor sommige Nederlanders zal het even wennen zijn dat God getutoyeerd wordt. Persoonlijk vind ik het niet hinderlijk. Er is veel aandacht aan het boekje besteed, dat is duidelijk ook te zien aan de voorkant: de foto die versneden is, met in het midden toch de lelie. Zeer geschikt voor mensen die dagelijks met de dood te maken hebben, maar eigenlijk is dit een boekje voor iedereen: tenslotte hebben we allemaal te maken met de dood. Hier lezen we van gedachten rond de dood, verlies, verwerking en het plaats maken voor gevoelens rond de dood. Maar ook over verder leven met je ervaringen en je relatie met God in deze moeilijke situaties.
Geef een reactie