Boekenmening

Een pleidooi voor geloof

Na het schrijven van Bewijs genoeg, dat twee jaren van onderzoek kostte naar het historische bewijs dat hem liet besluiten dat God echt bestaat en dat Jezus daadwerkelijk zijn eniggeboren Zoon is, is Strobel nog steeds niet gerust. Er zaten knagende bezwaren aan dit bewijs. In dit boek heeft Strobel acht bezwaren, die mensen ertoe brengen niet te geloven, onderzocht en in kaart gebracht door in gesprek te gaan met mensen die aan elk van die bezwaren heel veel tijd en aandacht hebben besteed en een duidelijk antwoord hebben. Strobel doet de interviews live zodat hij de mensen in de ogen kan kijken en kan zien, wanneer ze moeten nadenken, of wanneer besliste overtuiging duidelijk is. Dat maakt dit boek bijzonder lezenswaardig. Als een bom lanceert hij de ontmoeting met Charles Templeton, de beste vriend van Billy Graham in hun jonge jaren, die zich bekeerd had en daarna God weer afgewezen heeft.

Het hoofd voert in het interview de boventoon, maar wat zegt het hart?

Is het mogelijk om met rationele bezwaren toch te geloven?

Ik ben blij met dit boek. Ik beveel het bij ieder aan die nieuwsgierig is naar de bezwaren tegen het geloof en de overtuigingen van mensen die die bezwaren hebben onderzocht.

Hij sluit het boek af met een conclusie die enorm veel kracht heeft en waar je niet omheen kunt.

Na elk hoofdstuk vind je een lijst vragen om verder na te denken en een lijst boeken. Het onderzoek van Lee Strobel is uitputtend geweest. Ik ben blij dat hij dit heeft gedaan en er zo’n goed leesbaar boek van heeft gemaakt. Het helpt me om genuanceerder na te denken over de bezwaren die er zijn om te geloven.

Van huis uit

Van huis uit hebben wij allemaal boodschappen meegekregen. Boodschappen die ons hebben opgebouwd, maar soms ook hebben verwond. Marion Lutke beschrijft op een toegankelijke wijze hoe ouderboodschappen vanuit het verleden van invloed kunnen zijn op ons denken, voelen en communiceren in het heden. Zij gebruikt hierbij de contextuele theorie als kapstok. De lezer wordt stap voor stap aan de hand van de dimensies feiten, psychologie, interacties en relationele ethiek meegenomen op de zoektocht naar hoe deze dimensies invloed hebben gehad op wie je bent en hoe je in relatie staat met anderen. Haar uitleg wordt regelmatig met concrete praktijkvoorbeelden toegelicht.

Elk hoofdstuk is voorzien van verwerkingsopdrachten, bemoedigingen en tips om de lezer te laten groeien in het bewustwordingsproces. Zij gebruikt voor dit proces heel mooi het acroniem ‘heal’; herkennen, erkennen, accepteren en loslaten. Bij de stap ‘loslaten’ is Marion heel genuanceerd maar ook realistisch over de weg van herstel en vergeving; het is een proces waar niet mee begonnen moet worden, maar waar wel stap voor stap naar toe ontwikkeld kan/mag worden. Bij alle opdrachten is veel ruimte gelaten om antwoorden of ervaringen op te schrijven. Dit boek kan daarom goed gezien worden als een zelfhulpboek voor lezers die meer willen weten over de invloeden vanuit hun gezin van herkomst en die vooral praktisch aan de slag willen. Voor een lezer die al enigszins thuis is in de contextuele theorie zal dit boek al snel te eenvoudig zijn.

In haar aanpak kiest zij vooral voor een cognitieve benadering. Wat ik persoonlijk in dit boek mis is dat bepaalde ervaringen die op zeer jonge leeftijd zijn opgedaan soms moeilijk toegankelijk zijn voor een cognitieve en talige benadering. Aandacht voor de lichamelijke kant hiervan had het boekje nog completer kunnen maken.

De inhoud wordt heel eenvoudig en vooral in spreektaal beschreven. Het vertelperspectief is dan ook vooral dat van een coach naar de lezer. Marion lijkt daarbij met name in de latere hoofdstukken, waar de intergenerationele factoren meer aan bod komen, geregeld te veronderstellen dat haar lezers kinderen hebben. Een lezer zonder kinderen kan zich hierin mogelijk minder aangesproken voelen, maar de inhoud van dit boekje kan ook voor hen zeker waardenvol en toepasbaar zijn.

Al met al een boek dat ogenschijnlijk eenvoudig geschreven is, maar waarvan de inhoud en uitwerking een hele opgave kunnen zijn als deze persoonlijk uitgewerkt gaan worden.

Er was eens een kleerkast

Patti Callahan schreef eerder ‘Joy’, een prachtige historische roman over de vrouw die de liefde van de bekende christelijke schrijver en apologeet C.S. Lewis wist te veroveren.

Ook haar nieuwe boek heeft alles met Lewis te maken. Meg Devonshire, een intelligente jonge vrouw die wiskunde studeert aan de gerenommeerde universiteit van Oxford, heeft veel mooie dingen in haar leven, maar ze heeft ook een grote zorg. Die betreft haar broertje George, die lijdt aan een ernstige hartkwaal, waarvan hij niet zal genezen.

Als de fantasierijke George kennismaakt met de Narniaboeken van Lewis, is hij diep onder de indruk en wil hij meer weten van de achtergronden. Meg Devonshire kent Lewis vaag. Hij geeft les op een van de beroemde colleges, maar nu zorgt ze ervoor hem te spreken te krijgen, om de wens van haar broertje te kunnen vervullen.

Lewis staat haar welwillend te woord, maar geeft geen concrete antwoorden op haar vragen. In plaats daarvan vertelt hij verhalen, vooral over zijn eigen leven. Voor wie biografieën over Lewis heeft gelezen, zijn die niet erg verrassend. Maar voor George worden ze steeds belangrijker.

Dit boek heeft wat weg van een sprookje en gezien het belang dat Narnia in het verhaal speelt, is dat een goede keuze. De sfeer in de jaren vijftig, niet lang na de Tweede Wereldoorlog, wordt goed getekend. En de ontwikkeling die ‘cijferfanaat’ Meg doormaakt is interessant.

Durf te leven

Rosalie heeft de auto-immuunziekte SLE waardoor ze niet kan functioneren zoals ze zou willen. Als haar contract niet wordt verlengd, geeft dat een grote deuk in haar zelfvertrouwen. Ze gaat op zoek naar een nieuwe baan en de ene sollicitatie na de andere gaat de deur uit. Helaas zonder resultaat. Rosalie wordt er moedeloos van. Dan komt weduwnaar Martin op haar pad. Door het vele werk dat hij heeft, is hij weinig thuis en dat heeft gevolgen op het gedrag van zijn veertienjarige dochter en zijn elfjarige zoon. Rosalie gaat hem ‘s morgens helpen met de administratie in zijn makelaarskantoor en ‘s middags maakt ze maaltijden klaar en vangt ze de kinderen op. Er komt eindelijk weer structuur en gezelligheid in het gezin.

Hoewel Rosalie Martin niet zo graag mag omdat hij heel bot kan reageren, groeien ze in de loop van de tijd toch naar elkaar toe. Maar Rosalie denkt er niet aan om een relatie met hem te beginnen. Zeven jaar geleden is ze door een man aan de kant gezet door haar ziekte SLE. Dat heeft haar diep gekwetst en ze wil dat niet nog een keer meemaken. Martin denkt daar echter anders over...

Het boek leest als een trein. Jolanda Dijkmeijer weet de sfeer goed weer te geven. Je voelt de onmacht en frustratie van Rosalie als haar lichaam het op bepaalde momenten af laat weten. De puberbuien van Amber en de aanhankelijkheid van Dennis zijn goed weergegeven. De manier waarop Martin en Rosalie elkaar steun bieden en elkaar aanvullen op momenten dat het nodig is, zijn heel goed uitgewerkt.

Er zit diepgang in het verhaal en de Bijbelse boodschap is er op een natuurlijke manier doorheen verweven.

Het boek spreekt mij op een bijzondere manier aan, omdat ik zelf ook SLE heb. Het is heel realistisch geschreven en ik zie veel herkenning.

Kortom, het is een prachtig boek dat ik graag aanbeveel.

Ik ga leven

“Schaamte is een vorm van zelfhaat, en als we iets doen uit schaamte, handelen we niet vrij en vreugdevol,” schrijft Marshall B. Rosenberg in zijn boek ‘Geweldloze Communicatie’. En dit is het onderwerp van Büsra’s gevecht in het gezin waar ze wordt opgevoed. De boosheid hierover spat van de bladzijden af. Scherp en ongenadig beschrijft ze haar thuissituatie. Het geweld is er altijd en overal. Schaamte en geweld kenmerken de handel en de wandel van dit Turkse gezin. De kloof tussen de orthodoxe ouders en de zich ontwikkelende dochter, die een enorme passie heeft voor kennis en dus de bibliotheek leegeet, wordt steeds groter. Totdat het dubbelleven haar te veel wordt en ze voor dat ene leven kiest dat ze wil leven, waar ze in de titel van getuigt.

Om een beeld te geven van haar strijd, spuwt de schrijfster gif als een gewonde slang. Bijt als een uitgemergelde hond. Brult als een gekooide leeuw.

In haar analyse van de ongelijkheid in de behandeling van zonen en dochters, is Lale superscherp. En natuurlijk gaat het dan met name om de dubbele moraal met betrekking tot seksualiteit.

Bij de expliciete beschrijving van de seksuele omgang van Büsra met haar vriend wordt haar eigen begrip en omgang met lust en liefde op dat moment van haar leven ook duidelijk. Het benadrukt de rauwheid van haar zoektocht en de wanhoop van haar honger naar vrijheid, wat dat dan ook zijn mag.

Heel interessant vind ik de discussie met haar vriend bijna aan het eind van het boek.

Ondanks het grove woordgebruik, is het zinvol om dit boek samen met je tieners te lezen wanneer jij orthodox bent en dan maakt het niet uit orthodox in welk geloof of niet-geloof dan ook. Heb het erover! Wat ervaar jij als liefdeloos in ons gezin? Wat zijn jouw gedachten? Waarin zijn we inconsequent? Wat is jouw begrip van vrijheid? Hoe belangrijk is vrijheid voor jou? Herken je het dubbelleven? Op welk gebied zijn we over jouw persoonlijke grenzen gegaan? Is dit boek op een of andere manier een spiegel voor jou of je kinderen?

Als het boek niet geëindigd is, zoals ze geëindigd is, was ik het met Abdelkader Benali eens geweest, dat het een slecht geschreven boek is. De herhalingen zijn ontelbaar, maar in dit boek kennelijk functioneel omdat we er waarschijnlijk niet aan willen als we het op één manier horen vertellen. Maar het einde is verrassend en hoopgevend en iets wat ik het minst had verwacht.

De kern zit in ‘eigen verantwoordelijkheid’. De keuze om verantwoordelijkheid te dragen voor eigen gedachten en gedrag en de verantwoordelijkheid voor andere mensen en systemen los te laten. Dat is een prachtige conclusie.

Genade brengt me thuis

Als een vriend hem vraagt om het een en ander over zijn leven op papier te zetten, stuurt de predikant John Newton hem veertien brieven. Newton, o.a. bekend geworden door zijn lied ‘Amazing Grace’, schrijft daarin over zijn veelbewogen leven. In zijn jeugd moest hij niets van God hebben en probeert hij zelfs vrienden tot atheïsme te verleiden. Hij wordt zeeman, houdt zich onder andere bezig met de slavenhandel, die hij later zal bestrijden, en komt grotendeels door eigen schuld diep in de problemen. Jarenlang woont hij onder erbarmelijke omstandigheden in Afrika. Maar God laat hem nooit los, en verandert hem uiteindelijk in een van Zijn dienaren, die veel zegen op zijn werk mag ervaren.

Dit boek is niet de eerste vertaling van Newtons ‘An Authentic Narrative.’ Maar de autobiografie was al enige tijd niet meer verkrijgbaar en het is heel goed dat De Banier dit dunne maar indrukwekkende verhaal opnieuw uitbrengt. Historisch zeer interessant, psychologisch ook, maar het is toch vooral een boeiend verslag van het krachtige ingrijpen van God in het hart van een eigenzinnig mens.

De infographic Bijbel

De Bijbel in cijfers en plaatjes voor mensen van een generatie die opgroeien in een sterk visuele wereld en voor wie de Bijbel al lang geen vanzelfsprekendheid meer is, zo omschrijft Dr. Anne-Mareike Schol-Wetter de Infographic Bijbel in het voorwoord. De Infographic is er om een visueel beeld te scheppen en dat beeld te ondersteunen met teksten die door iedereen begrepen kunnen worden, staat er in de inleiding.

De Bijbel is opgedeeld in acht geschiedenis-fasen. Ze hebben elk een eigen kleur. Niet alles staat in dit boek, maar alles verwijst natuurlijk wel naar de Bijbel zelf. In de infographics zijn grapjes, verdiepende informatie, goede thema’s, nieuwsgierig-makende opmerkingen en allerlei verduidelijkingen opgenomen in de vorm van allerlei verschillende manieren om het in beeld te brengen, tot aan een soort bordspel toe.

De lettertjes zijn een beetje klein, wat ook al genoemd is door de schrijver in de inleiding. Ze suggereert een vergrootglas gereed te hebben liggen omdat het te duur werd om dat erbij te leveren. Ondanks de uiterst creatieve vormgeving met allerlei kleuren vind ik het nog goed te doen, maar inderdaad, zowel voor de grafische weergevingen als de tekst is focus geboden.

Maar wat een prachtig boek is dit!! Hoe komt het binnen als je alle mensen die op de pinksterdag tot geloof kwamen en werden gedood, daadwerkelijk op de bladzijden ziet uitgetekend of als je de schoonheid van Gods karakter ziet uitgewerkt, samen met de aspecten van zijn aard. Wie Hij is en wat Hij is. Het nodigt uit om in de Bijbel zelf verder te gaan en het op je in te laten werken.

“Het is een waanzinnig geschenk, geniet ervan!” staat er in de inleiding en ik ben het er helemaal mee eens.

Verwoest gezin

Maritz wordt met een afschuwelijk gezinsdrama geconfronteerd. Het lijkt er sterk op dat de vader zichzelf van het leven heeft beroofd nadat hij zijn vrouw en zoon heeft vermoord. Maar is dat wel zo? Maritz zet er vraagtekens bij. Hij bijt zich vast in deze zaak. De vader heeft een brief achtergelaten. Maritz vraagt zich af of hij die zelf heeft geschreven. Ergens klopt er iets niet…

Dit is het elfde deel in de serie over inspecteur Maritz. Net als de andere delen is dit spannend leest het als een trein. Als lezer word je regelmatig op het verkeerde been gezet omtrent de dader. De uitkomst is verrassend.

Het geloof komt er op een mooie manier in naar voren.

Weet ik veel

Mirjam is crisis-pleegmoeder. In dit boek heeft ze de belevenissen met een van haar pleegkinderen opgeschreven. Als je haar kinderboeken kent, dan weet je dat zij de lezer als geen ander dwars door haar luchtige en humorvolle stijl diepe tragiek te kunnen laten meebeleven. Wat mij opvalt is de kracht van Mirjam als pleegmoeder. Die kracht ligt in het zonder oordeel benaderen van mensen en situaties. Juist hierdoor krijg ik als lezer soms de neiging om in te grijpen, me ermee te bemoeien. Allemaal niet handig, maar door zonder oordeel te schrijven krijgt de lezer een diep begrip van waar liefde werkelijk uit bestaat: volledige acceptatie van wie en hoe de ander is. Esi is pleegdochter. Ze spreekt vloeiend Nederlands en is altijd aan haar lot overgelaten. Je snapt niet dat ze nog leeft. Ze heeft een Ghanese achtergrond.

Met pleegzorg schuurt het af en toe. Een van de anticlimaxen is wanneer de biologische moeder, die haar kind in jaren niet gezien heeft, niet komt opdagen. Hartverscheurend.

Of het goed komt? Dat is juist het enorme vraagteken aan het eind van dit boek. In ieder geval was er even een veilige haven, een plek om iets van vertrouwen te gaan bouwen in twee volwassenen die doen wat ze zeggen. Mensen met simpele regels en een groot hart. Ik gun elk kind meer van deze mensen in hun leven en juist de kinderen die in een situatie geboren zijn waarin niets echt zeker is.

Gisterland

“Een weergaloze roman” staat er op de omslag van dit prachtige verhaal over Anne Hathaway, de vrouw van William Shakespeare, en dat is niet gelogen. Imme Dros heeft een prachtige roman over dit ludieke stel geschreven en het is waar: een man floreert als zijn vrouw hem van alle kanten, zelfs financieel, steunt. Het pad van Anne gaat niet over rozen. Ze heeft onverbloemd en ruimhartig lief en daardoor is de rouw die haar overweldigt in haar jonge jaren ook diep en pijnlijk. William Shakespeare is niet dom maar nog wel een blaag als hij dwars door die rouw heen walst met zijn vrolijke en enthousiaste spijbelarij. Zij zijn vanaf het eerste moment maatjes omdat de liefde voor verhalen en taal een directe rol speelt in hun gesprekken. Als Anne met deze nog geen twintig jaar oude blaag trouwt, doet ze dat uit volle overtuiging dat ze het samen goed zullen hebben, ook al moet ze daarvoor bij haar schoonouders gaan wonen, want William Shakespeare heeft letterlijk niets te bieden behalve een ongebreidelde fantasie en zijn tomeloze energie. Je zou hem in deze tijd een ADHD-er kunnen noemen. Anne en William leven in een gevaarlijke tijd eind 16^e, begin 17^e eeuw. Een tijd van gruwelijke pest, branden in hun stad met de nodige economische gevolgen, misgeboorten en sterven van baby’s en jonge mensen door ziekte of ongelukken.

William krijgt door Annes harde werk en organisatietalent de gelegenheid om zowel te werken als te schrijven aan zijn toneelstukken. Ze geeft hem alle ruimte om in Londen in het theaterwezen te gaan ondernemen met gebouwen en een gezelschap. Maar ook William heeft door zijn veel verschillende banen een goede basis geschapen om met alle facetten van het bedrijf om te gaan en wanneer hij als schrijver doorbreekt, is hij al succesvol als zakenman.

Williams ouders zijn er altijd voor het gezin van Anne en zo krijgt ook Anne de gelegenheid om in zaken te gaan. Ze maakt kleding.

Het is tijdens het lezen van deze roman puur genieten van hoe de karakters worden geschetst, de dialogen worden gevoerd en de dingen worden aangepakt. Je kunt niet anders dan bewondering krijgen voor deze hardwerkende mensen, die van zo veel betekenis zijn geweest voor hun familie, hun stad en hun land. De ontwikkelingen in die tijd worden uitstekend beschreven.

Prachtig hoe Imme schrijft, dat Anne op een bepaald moment een brief aan William schrijft: Lieve Will, en dan herinnert ze zich al die kleine dingen die echtgenoten zich van elkaar herinneren en ze krijgt geen letter meer op papier, onderaan de lege bladzijde schrijft ze haar naam: Anne. Hij schrijft haar een brieft terug. Ik mis jou ook. Misschien is het niet van Shakespeare, maar hier is het echt: less is more.

Een grappig detail over het wapenschild dat de familie Shakespeare kreeg en door William ontworpen was, blijft niet onverteld.

Erg leuk boek voor oud en jong en misschien wel nieuwsgierig makend voor jongeren die benieuwd zijn naar Shakespeare.

202362

Recensie

Jouw waardering

202361

Recensie

Jouw waardering

202360

Recensie

Jouw waardering

202359

Recensie

Jouw waardering

202358

Recensie

Jouw waardering

202357

Recensie

Jouw waardering

202356

Recensie

Jouw waardering

202355

Recensie

Jouw waardering

202354

Recensie

Jouw waardering

202353

Recensie

Jouw waardering